รีวิวหนังสือ วิงวอน Love Me, And My Eternal Love Will Be Yours

แด่นักล่าความรักทั้งหลาย…

ทำไมเรารู้ว่าความรักไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็เพียรพยายามที่จะรัก? ถ้ามีใครสักคนลุกขึ้นมาทำวิจัยเพื่อหาคำตอบของคำถามนี้ เชื่อได้ว่าคงเป็นงานวิจัยที่ปวดหัว เพราะทิศทางของคำตอบคงมีหลากหลายไปตามนิยามความรักของแต่ละคน

ที่ผ่านมาเราได้รับรู้แล้วว่ามีคนที่ฟังเพลงอกหัก หรืออ่านนิยายรักอกหักเพื่อให้ตัวเองนอนหลับ ปล่อยให้เรื่องเล่าเหล่านี้อยู่เป็นเพื่อนในยามค่ำคืน น่าสนใจว่าหลายสิบปีที่ผ่านมาวงการเพลงอกหักและหนังสือนิยายรักไม่เคยจางเสน่ห์ลงเลย หากนับย้อนไปในสมัยของนักเขียนแนวรักขมปี๋ชั้นครูอย่างทมยันตี เจ้าของเรื่องฮิตอย่าง คู่กรรม กระทั่งยุคปัจจุบันที่นิยายรักขยับขยายพื้นที่ของตัวเองไปยังสื่อต่างๆ และพล็อตก็มีการขยายขอบเขตตามความเปลี่ยนแปลงของยุคสมัยที่ไม่หยุดนิ่ง คาดว่าในอนาคตพวกเราอาจจะได้อ่านนิยายรักที่คนหลงรักกับ AI ก็ได้

“วิงวอน Love Me, And My Eternal Love Will Be Yours” นิยายสั้นที่เล่าเรื่อง “ความรัก” ผ่านการบันทึกสั้นๆ ที่ฉีกเกือบทุกกฎของการเป็นนิยายรักขมปี๋ในยุคปัจจุบัน โดยเนื้อหาประกอบไปด้วย ความรัก การอกหัก ควันบุหรี่ การพยายามไม่หายใจ และแมว

นักเขียนใช้วิธีการเล่าเรื่องผ่านมุมมองหลากหลาย ด้วยสรรพนาม เธอ ฉัน เขา และ ผม นักเขียนเลือกใช้ภาษาและถ้อยคำร่วมสมัยได้อย่างกลมกล่อมสละสลวยเป็นองค์ประกอบที่ชวนให้อ่านแล้ววางหนังสือเล่มนี้ไม่ลง

การเล่าเรื่องของ นามปากกา “Wind ให้สายลมโอบกอด” ใช้กลวิธีเขียนได้ร่วมสมัยมีจังหวะ “หักมุม” ให้อ่าน และแน่นอนว่าพล็อตนิยายรัก ฉัน เธอ เขา ผม และแมวที่ปรากฏในเรื่องมัดรวมอยู่ในบันทึกที่ยากคาดเดา เพราะเราไม่มีทางรู้ว่าในหน้าถัดไปของ “วิงวอน Love Me, And My Eternal Love Will Be Yours” ตัวละครจะทำอะไรต่อไป

เรียกได้ว่าถ้าเราพยายามจะจินตนาการพล็อตนิยายรักอย่างไรก็ไม่มีวันจินตนาการถูก ในหนังสือ “วิงวอน” เตรียมใจไว้ได้เลยว่าอีกไม่กี่ย่อหน้าถัดไป เราจะได้อุทานว่า “เอ๊ะ นี่มันอะไร” เป็นแน่แท้

ที่สำคัญถ้าอ่านดูดีๆ เราจะพบความเชื่อมโยงบางประการระหว่าง ความรัก ความเจ็บปวด และความหวัง แต่ละตัวอักษรใน “วิงวอน Love Me, And My Eternal Love Will Be Yours” กำลังทำหน้าที่เยียวยาจิตใจในรูปแบบเดียวกับเพลงอกหักและนิยายรักขมปี๋ เฉกเช่นเดียวกับถ้อยคำที่เขียนบนปกหลังว่า

“ทานตะวันเฉาผู้มองหาแสงแดดในฤดูร้อนที่ไม่มีวันส่องมาถึงอย่างฉัน คงจะเจอคนผู้นั้นที่กล่าวถึงอยู่หรอก

รอคอย คาดหวัง และผิดหวัง และรอคอยอีกครั้ง ช่างไม่มีที่สิ้นสุด”